همان سی هزار از یلان ترکمان

برفتند با گرز و تیر و کمان

که دامادم آن کس بود کاین کمان

کشد گرچه باشد ز هر کس کم آن

دو ابرو به کردار چاچی کمان

ز غمزش بسی تیر بد در کمان

ای عاجز از ادراک کمال تو گمان

هرچ آن نه ره تست گرفتم کم آن

جز قدرت دست تو در آفاق که کرد

از یک سر ماه تیر و از سری هم دو کمان

شکسته‌زا بروش دست کمان

شده اژدهافش نفس در کمان