اگر رفت خواهی بدانجای رو

همیشه کهن باش و سال تو نو

بدان جنگ هرمز بدی پیش‌رو

همی‌رفت با کارسازان نو

فرستاده را گفت برخیز و رو

به نزدیک آن مرد دیوانه شو

بدو گفت نزدیک پیروز رو

به چربی سخن‌گوی و پاسخ شنو

به مزدک چنین گفت کسری که رو

به درگاه باغ گرانمایه شو

چو مهراس داننده‌شان پیش رو

گوی در خرد پیر و سالار نو

چنین گفت کسری به موبد که رو

ورا پایگاهی بیارای نو

نخست ازهش و دانش و رای اوی

ز گفتار و دیدار و بالای او

از ایشان فغانیش بد پیشرو

سپاهی پسش جنگ سازان نو

بپرسید ازو نامبردار گو

کزین ده کدامین بود پیشرو

پدر چون بدید آن جهاندار نو

هم اندر زمان نام کردند گو

به مادر چنین گفت پرمایه گو

کزین پرسش اندر زمانه مرو

دلت جفت بینم همی سوی گو

برآنی که او را کنی پیشرو

چنین گفت زان پس به طلخند گو

که ای نیک دل نامور یار نو

همی‌خواست فرزانه گو که گو

بود شاه درسندلی پیشرو

پس آگاهی آمد به طلخند و گو

که هر برزنی بایکی پیشرو

گزین کرد مردی سخنگوی گو

کزان مهتران او بدی پیشرو

یکی گوش بگشای بر پندگو

به گفتار بدگوی غره مشو

بدوگفت گو پیش طلخند شو

بگویش که پر درد و رنجست گو

به فرزانهٔ خویش فرمود گو

که گوید به آواز با پیشرو