سرمه‌ای کش ز خاک کوی حبیب

و آب حیوان طلب ز جوی حبیب

کرده در چشم جان، به بوی حبیب

خاک پای سگان کوی حبیب

در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب

تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب

گل به رویش اندکی مانند شد در رنگ و بوی

جا که بر فرقش دهم هست آن هم از روی حبیب

سیل اشکم گر ز جا بر بود خواهم شد هلاک

[...]

می‌رود پرزنان به سوی حبیب

می‌زند بوسه‌ها به روی حبیب