شنیدم که ساز شبیخون گرفت

ز بیچارگی بند افسون گرفت

شفق برگریبان گردون گرفت

که دامان گردون دون خون گرفت

پاره پاره خاک را در خون گرفت

تا عتیق و لعل از و بیرون گرفت

مرتضی دیدی که سرها چون گرفت

صدهزاران جان بدهر افزون گرفت

رفت کودک خانه را در خون گرفت

سینه را بشکافت دل بیرون گرفت

آن دل پرخون او بیرون گرفت

جملهٔ‌مکتب ز چشمش خون گرفت

جامه و رویش همه درخون گرفت

بعد ازآن رفت و ره هامون گرفت

باد استغنا وزیدن چون گرفت

نیست سوزش کز پی افسون گرفت

ناله زشب تحفه گردون گرفت

گریه ز دل برگ شبیخون گرفت

مستم گرفت شحنه، مخور غم که چون گرفت

انگار کن که دیوزدی را جنون گرفت

دستم ز جام عکس می لاله‌گون گرفت

گل چیدم آنقدر که کفم رنگ خون گرفت

ممنون دُرد و صاف حریفان نمی‌شود

چون نرگس آنکه ساغر خالی، شگون گرفت

از اشک بی‌ملاحظه مرغان باغ را

[...]

عقل‌ راهش‌ از ره قانون گرفت‌

عشق‌ کامش‌ بر نشان خون گرفت‌

ملک را چنگیز خود از طالع میمون گرفت

کز ره یاسا گرفت و از ره قانون گرفت

در پی اجرای یاسا پیشی از گردون گرفت

خون آن را ریخت کو یاسای دیگرگون گرفت

بود حجام طبیعت‌، زان بیامد خون گرفت

[...]