رفتیم ز خدمت تو، دل خون کرده

دل خون شده و ز دیده بیرون کرده

قد چو الف بعشق تو نون کرده

خاک ره پشت موزه گلگون کرده

رمح در دست مرد خون کرده

اژدهایی زبان برون کرده

ای خواب مرا بسته و مدفون کرده

شب را و مرا بی‌خود و مجنون کرده

جان را به فسون گرم از تن برده

دل را بستم ز خانه بیرون کرده

دل خورشید دلان خون کرده

تابه آن چهره شفق گون کرده

تنم که غرقه بخون اشک لاله گون کرده

شهید عشق ترا شست و شو بخون کرده

جنون عشق اگر نیست چرخ مجنون را

بتهمت غلط افسانه در جنون کرده

به دوش من نهد ایام هر کجا باریست

[...]

وان دگر جامه لاله‌گون کرده

سر ز جیب فلک برون کرده

هر سوبتی از مستی می خورده و خون کرده

افتاده و سیمین دست بر سرو ستون کرده

وان زلف کجش حلقه در گوش جنون کرده

مخض دل ما بردن از سحر و فسون کرده