عمری دل این سوخته تن در خون داد

و او هر نفسم وعدهٔ دیگرگون داد

چون پرده برانداخت نمود آنچه نمود

ببرید زبانم و سرم بیرون داد

نخست از دیده لب را جوش خون داد

پس آلوده به خون پاسخ برون داد

با فسونگر زبان به افسون داد

ماجرای گذشته بیرون داد

تبسم گونه‌ای از لب برون داد

سخن را نشأه سحر و فسون داد