که ای مهتر ازین زندان برون آی

در امشب انبیا را رهنمون آی

ازین ظلمت که تن خوانند برون آی

همه ذرات ما را رهنمون آی

چو مردان راه کن از چه برون آی

بمعنی و بصورت ذوفنون آی

بمانده زود ازین پرده برون آی

همه ذرّات را تو رهنمون آی

همت طلبی، به تربت مجنون آی

با دیده نمناک و دل پرخون آی

خواهی نگذاری دل پروانه ز دست

در خانه چراغ بر کن و بیرون آی