گه حملهٔ عشق بر دل مجنون آر

گه رد خاکم نشان و گه در خون آر

چون دست تراست بنده را فرمان نیست

هر روز به دستی دگرم بیرون آر

صدف بشکن جواهر را برون آر

نمای آنگاه و خود را بی جنون آر

محبت نامه‌ای از خود برون آر

تو خود دانی نمی‌گویم که چون آر

دمی از باده ما را آزمون آر

ز وسواس خردمندی برون آر