طول و عرضش چو شرع معلومست

زانکه مقلوب موم هم مومست

خطیب بباع ای منعمی که در عالم

کسی ندانم کز نعمت تو محرومست

خیال و سیرت و رسم و ره تو محمودست

منزهی تو ز هر خصلتی که مذمومست

چنانکه گشت نبوت بمصطفی مختوم

[...]

ایکه انعام تو سرمایه هر محرومست

ویکه انصاف تو یاری ده هر مظلومست

رکن دین خواجه آفاق که صدبار فلک

گفت دربان تو تا حشر مرا مخدومست

رشح اقلام تو برروی شریعت خالست

[...]

ترا چندانکه گل در ملک رومست

ز طاعت نرمتر،‌گردن ز مومست

پناه و قدوۀ حکّام عصر صدر جهان

تویی که حکم ترا روزگار محکومست

محیط دایرۀ چرخ با جلالت تو

چو نقطه ییست که در ذهن عقل موهومست

ز پهلوی کرمت آرزو شکم پر کرد

[...]

زان جهان نورسیده معصومست

مرغ آن بام و شمع این بومست

بادهٔ او رحیق مختومست

ختمش از مشک او نه از مومست

بد مهری چرخ بی وفا معلومست

جورش همگی بعاشق مظلومست

خسرو رسدش زکوة حسن از شیرین

فرهاد که مستحق بود محرومست

نزد ارباب عقل معلوم‌ست

که نظر سوی ناکسان شوم‌ست

ظلم ظالم ذخیره‌ایست نکو

که در آخر نصیب مظلومست

ظالم خیره عاقبت چو بخیل

خویشتن زان ذخیره محرومست

گفت کاین مرغ بلهوس شومست

یاوه گوی و فراخ حلقومست

این زن ار لغزشی کند شومست

در بر عقل و شرع‌، مذمومست