چو خورشید بر برج روشن شود

سرکوه چون پشت جوشن شود

ملکشاه را چشم روشن شود

چو شاه جوان زیر جوشن شود

که تاجش چو خورشید روشن شود

ز دانش جهان زیر جوشن شود

از صورت اگر چه طبع سرکش نشود

آن خود نبود که دل مشوّش نشود

سلطان و گدا و نیک و بد را دیدم

کس نیست که از صورت خوش خوش نشود