همه ناشسته روی و منحوسند

همه تطفیل خوی و جاسوسند

همه در بند زرق و سالوس‌ند

وز در صدهزار افسوس‌ند

سرانی کز چنین سر پُرفسوسند

چو گل گردن‌زنان را دست‌بوسند

دست بگذار تاش می‌بوسند

تن بهل، تا درو همی دوسند

شاهان جهان که از صدای کوسند

مست و گه رحلت همه تن افسوسند

با دست تهی روند آخر هرچند

کیخسرو و کیقباد و کیکاووسند