وزانجا دمان سوی کاموس شد

بنزدیک منشور و فرطوس شد

مدت عالم به آخر می‌رسد بی‌هیچ شک

طالع عالم نمی‌بینی که چون منحوس شد

احتباس روزی خلق آسمان آغاز کرد

آدمی‌زاد از بقا یکبارگی مایوس شد

خلق رابی‌وجه روزی عمر خواهد بود نه

[...]

گرزها و تیغ‌ها محسوس شد

پیش بیمار و سرش منکوس شد

آنکه نی فهمید و نی مأیوس شد

سینه اش زندان صد مفروس شد

از تمام ماسوا مایوس شد

دست حق را از پی‌ پابوس شد

همه شهر، پرویله ی کوس شد

ظفر پیشرو، فتح جاسوس شد

شاه ایران را برای صید بنخجیر شرف

تیر سهم و کهکشان زه چرخ گردون قوس شد

از زلال کوثر جود شهی در جویبار

نامه ی فردوسی طوسی به از فردوس شد

خاتم آن خسروان دارای کدمانوس شد

آنکه عهدش در وطن سرمایهٔ افسوس شد

ملک ایران بهرهٔ اسکندر منحوس شد

وز پس مرگ سکندر بخش سولوکوس شد

زانطیوخس شام ‌و مصر از آن بطلمیوس شد

[...]