باش چشماروی او امروز تو

بعد ازین فردا سپندش سوز تو

چون شکستی، پاک در هم سوز تو

جمع کن خاکسترش یک روز تو

گر نخواهی کشت کرد امروز تو

چون کنی فردا میان سوز تو

ور نکو دانی شدی پیروز تو

ورنهٔ جولاهگی آموز تو

ور نخوانی و ببیند سوز تو

علم باشد مرغ دست‌آموز تو

پرده صبرم درید غمزه دلدوز تو

زهره من آب کرد عشق جهانسوز تو

من که سحر هر شبی دم نزنم تا به صبح

ترسم روشن شود مهر دل افروز تو

رنگ گل عارضت روز به روز است نو

[...]

وگر خواهد آنسان کند روز تو

که از حد رود گریه و سوز تو