تا با تو چو سایه نور گردم

چون نور ز سایه دور گردم

ز سر تا پای کلّی نور گردم

اگر مشکم مگر کافور گردم

تا با تو قرین نور گردم

چون نور ز سایه دور گردم

که گر یک ساعت از وی دور گردم

ز تیغ سطوتش رنجور گردم

نه چنان بگرد کویت من ناصبور گردم

که گر آستین فشانی چو غبار دور گردم

من خسته در فراقت بکدام صبر و طاقت

بره فراغ پویم ز پی حضور گردم

مهل آنکه خاک سازد اجلم به نا تمامی

[...]