یا رب تو مرا به هیچ مغرور مکن

وز خویشتنم به هیچ مهجور مکن

از بهر رباطی و دهی ویرانه

درویشی را از دل من دور مکن

به اعتابش بساز و شور مکن

سر او پیش غیر عور مکن

هر چه غیر از تو زان نفورم کن

پای تا فرق غرق نورم کن

جویا خود را به شعر مشهور مکن

بسیار ازین مقوله مذکور مکن

باشد نمک صحبت احباب سخن

بی قاعده اش صرف مکن شور مکن