چون مشک سیه بود مرا هر دو بنا گوش

کافور ‌شد از پیری مشک سیه من

هرچندکه بسیارگنه دارم یا رب

آمرزش تو بیشترست از گنه من

با من ای خاصگان درگه‌ِ من

راست‌خانه شوید چون ره‌ِ من

عیان بنمایمت اینجایگه من

درونت با برون دیدار شه من

به نرمی بپرسیدم ای برهمن

عجب دارم از کار این بقعه من

به هر شهری خبر پرس از مه من

به هر تختی نشان جو از شه من

اردیبهشت بادت اسفند ماه و بهمن

بدخواه کج نهادت در زیر گرز دهمن