به بازوی رستم یکی مهره بود

که آن مهره اندر جهان شهره بود

می و نقل و ساقی گلچهره بود

فروزنده تر مجلس از مهره بود

یکی گفت اشارت بدان مهره بود

که شفاف و تابنده چون زهره بود

به حیلت‌گری در جهان شهره بود

ز مردانگی نیز بابهره بود

بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود

در شهر نه هر کس بوفا شهره بود

بس آدمیی که گوهرش پندارند

چون نیک نگه کنند خر مهره بود