جوانی برآراست از خویشتن

سخنگوی و بینا دل و رایزن

شه پر منش را خوش آمد سخن

که آن سرو سیمین برافگند بن

چه گویم کیم بر سر انجمن

یکی دانشی داستانم بزن

گشادند بر آفریدون سخن

که نو باش تا هست گیتی کهن

همی خون دام و دد و مرد و زن

بریزد کند در یکی آبدن

به آهن سراسر بپوشید تن

بدان تا نداند کسش ز انجمن

چو بشنید جندل ز خسرو سخن

یکی رای پاکیزه افگند بن

خردمند و روشن‌دل و پاک‌تن

بیامد بر سرو شاه یمن

به جندل چنین گفت شاه یمن

که بی‌آفرینت مبادا دهن

چو بشنید از آن نامداران سخن

نه سر دید آن را به گیتی نه بن

چنین گفت کاین شهریار یمن

سر انجمن سرو سایه فکن

شدند این سه پرمایه اندر یمن

برون آمدند از یمن مرد و زن

برین گونه گردد سراسر سخن

شود سست نیرو چو گردد کهن

همه راستی خواستم زین سخن

به کژی نه سر بود پیدا نه بن

سراپرده پرداخت از انجمن

خود و تور بنشست با رای زن

چو از تور بشنید ایرج سخن

یکی پاکتر پاسخ افگند بن

سرش را بریده به زار اهرمن

تنش را شده کام شیران کفن

سراسر همه کشورش مرد و زن

به هر جای کرده یکی انجمن

فرستاده آمد دلی پر سخن

سخن را نه سر بود پیدا نه بن

شنیدم همه هر چه گفتی سخن

نگه کن که پاسخ چه یابی ز بن