به خورشید ماهیش بریان شدی

ازو چرخ گردنده گریان نشدی

زبونی چه دیدی که توسن شدی‌؟

چه بیداد کردم که دشمن شدی‌؟

تشنگیش از نام او ساکن شدی

نام یوسف شربت باطن شدی

گفت از برای چیدن گل در چمن شدی

از مات شرم باد که پیمان‌شکن شدی

آخر نسیم گل اثر بوی ما نداشت

تا در چمن به بوی که بی خویشتن شدی

گل را چه نسبت است به روی نکوی من

[...]

تشنگیش از نام او ساکن شدی

نام یوسف شربت باطن شدی

زندگی می آورد ای شمع، آب جوی صبح

چون تو از موج نسیمش در پی مردن شدی؟

ای دل از بیم گناهت دوزخی در عرصه نیست

می گریزد از تو آتش، بس که تردامن شدی

رو سر خود گیر، که چون من شدی

مرد بدی، لیک چو من زن شدی

کاش دل مفتقر در این عزا خوان شدی

در عوض اشک، کاش ز دیده بیرون شدی