خادمی را خواند و گفتا تن بزن

زود صوفی را ببر گردن بزن

چند گوی آخر ای دل تن بزن

نفس را خاموش کن گردن بزن

ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن

ذکر فردا نسیه باشد نسیه را گردن بزن

سال سال ماست و طالع طالع زهره‌ست و ماه

ای دل این عیش و طرب حدی ندارد تن بزن

تا درون سنگ و آهن تابش و شادی رسید

[...]

ورجَه و شادی کن و بشکن بزن

گُل بِکن از شاخه و بر من بزن