عشق تو کرای شادی و غم نکند

عمر تو کرای سور و ماتم نکند

زخم تو کرای آه و مرهم نکند

چه جای کراییم کراهم نکند

یک دم سر زلف خویش پر خم نکند

تا کار مرا چو زلف درهم نکند

خارم نهد و عشق مرا کم نکند

خاری که چنو گل سپر غم نکند

با دلی رفته به استسقا

که معاصیش هیچ غم نکند

با چنین دل چه جای بارانست

کابر بر تو کمیز هم نکند

عقل بر هیچ دل ستم نکند

به طمع قصد مدح و ذم نکند

عقل جز داد و جز کرم نکند

که اولوالامر خود ستم نکند

هر که بر مردمان ستم نکند

کس برو نیز لاجرم نکند

وانکه جان دارد و خرد دارد

خویشتن خیره متهم نکند

وانکه نکند شکایت زشتی

[...]

با آنکه دلم ز وصل خرم نکند

یک ذره ز سرکشی خود کم نکند

از رشک حرام کرد بر چشمم خواب

تا دل طمع خیال ازو هم نکند

دل ز زخم توام اندیشه مرهم نکند

سایه تیغ تواش از سر دل کم نکند

غره شهر ربیعی ندمید آنکه به من

آسمانش دهم ماه محرم نکند

کاشکی ساقی ز لعلش می به جام من کند

چرخ مینا تا سحر گردش به کام من کند

گر به جنت هم نشین با ابلهان باید شدن

کاش دوزخ را خدا یک جا مقام من کند

گرم‌تر از آتش حسرت بباید آتشی

[...]

مرد باید که دل دژم نکند

زندگی صرف رنج و غم نکند

هرگز دل من شکایت از غم نکند

شادی ز مسرت دمادم نکند

دانی که بود مرد هنرپیشه راست

آنکس که ز بار غم کمر خم نکند