از چراغ صد هزاران شمع را

باز افروزد یکی در جمع را

در یکی گفته مکُش این شمع را

کاین نظر چون شمع آمد جمع را

آن غلامان میوه‌های جمع را

خوش بخوردند از نهیب طمع را

صاف خواهی چشم و عقل و سمع را

بر دران تو پرده‌های طمع را

شمعی و نور از تو رسد جمع را

پشتی و رویی نبود شمع را

ز فانوس بیرون کند شمع را

به پروانه آمد دل جمع را

خواهی ار، روشن کنی ای ماه سیما جمع را

از حجاب و هم بیرون آی و بنشان شمع را

شمع عالم پرتو استی کافتابی آفتاب

روز روشن کن شب تاریک هجران جمع را

فرد، هر جمعی و جمع فردها سر جمع کل

[...]