چشم چون نرگس اگر بر هم زدی

آتش اندر جملهٔ عالم زدی

آب را و خاک را بر هم زدی

ز آب و گل نقش تن آدم زدی

نزاری به خدمت بسی دم زدی

بد و نیک هرگونه در هم زدی

هر شبم کآهم به عالم دم زدی

آتش اندر خرمن عالم زدی

سوخت جانم را غم و غم سوختی

ذره ای سوز من ار بر غم زدی

گر دلم را دست بودی بر فلک

[...]

این چه آتش بود ای گردون که بر عالم زدی

دود از عالم برآوردی ، جهان بر هم زدی

بر فراز آسمان پرچم زدی

با ملایک بال و پر برهم زدی

طبلِ بزرگش که اگر دم زدی

صلحِ دُوَل را همه بر هم زدی

بسکه از معماری خود، دم زدی

خانهٔ تدبیر را، بر هم زدی