نشانه نباید که خم آورد

چو پیچان شود زخم کم آورد

ایزد چو مر او را به وجود از عدم آورد

گویی ز عدم صورت جود و کرم آورد

بر درگه او چرخ میان بست رهی‌وار

در خدمت او چون رهیان سر به خم آورد

هرجند که سیاره بلندست به مقدار

[...]

گمانت این همه فکر و غم آورد

ترادر رنج و عین ماتم آورد

آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد

در دیدهٔ نازنین از آن نم آورد

کامروز صباش بریکی دم آورد

برگی که بخون دل فراهم آورد

ابتلا رنجیست کان رحم آورد

احمقی رنجیست کان زخم آورد

دل در طلیت روی به صحرای غم آورد

جان بیدهنت رخت بکوی عدم آورد

ما را هوس زلف تو در کوی نو انداخت

حاجی ز پی حلقه قدم در حرم آورد

محروم مران از در خویشم که گدا را

[...]

تا کلک قضا نقد وجود از عدم آورد

نقشی چو خط سبز تو کم در قلم آورد

ای تازه پسر یوسف مصری به حقیقت

یا مادر گیتی دو برادر به هم آورد

جانی به شهیدان ره کعبهٔ دل داد

[...]