فأصفح القبر عنهم حین یسألهم

تلک الوجوه علیها الدّود تقتتل

و انشدوا:

و لم یرعین حقّک فالبدیل‌

قریب من جنان العبد دان

بعید عن مطار الوهم عال‌

جلیل جلّ عن مثل و شبه

عزیز عزّ عن عمّ و خال‌

باتوا علی قلل الجبال تحرسهم

غلب الرّجال فلم تمنعهم القلل‌

ناداهم صارخ من بعد ما دفنوا

این الاسرّة و التّیجان و الحلل

این الوجوه الّتی کانت محجّبة

من دونها تضرب الاستار و الکلل‌

فافصح القبر عنهم حین تسألهم

تلک الوجوه علیها الدّود تقتتل‌

قریب من جنان العبد دان

بعید عن مطار الوهم عال‌

جلیل جلّ عن مثل و شبه

عزیز عزّ عن عمّ و خال‌

و جمع المفسرون بینهما فقالوا حورای شدیدات سواد العین، شدیدات بیاضها.

و قیل مَقْصُوراتٌ ای مخدّرات مستورات فی الحجال.

امّا النّهار فدمع عینی ساجم

اقبل الی الاسلام انّک جاهل

یهم اللیالی بعض ما انا مضمر

ویثقل رضوی دون ما انا حامل

ای در حسد چشم تو هاروت به بابل

من در هوس زهره و هاروت تو بیدل

با چهره تو سایه بود تابش زهره

وز غمزه تو مایه برد جادوی بابل

ماهی و منت ساخته منزل ز دل و جان

[...]

جز با لب نوشین تو نوشم نشود مل

جز با رخ رنگین تو رنگم ندهد گل

هر گه که تامل کنم از روی و لب تو

در چشم من و جان من آیند گل و مل

گر چشم و لبم بی لب و روی تو بمانند

[...]

آمد ز حوت چشمه خورشید در حمل

بنگر که در حمل چه عجایب کند عمل

از برف سرد سبزه خرم دهد عوض

وز بانگ زاغ نغمه بلبل کند بدل

گویند بلبلان بدل مطربان سرود

[...]

دهان خزینه گوهر شده ست و گوش صدف

زنظم و نثر تو ای خواجه امام اجل

گه روایت شعر تو راویان تو را

همه دهان ز گهر باشد و زبان ز عسل

گر آسمان برین خوانمت روا باشد

[...]

در بحر مدح توام، ایمن ز بیم بلا

انی الغریق فما خوفی من البلل

مستفعلن فعلن مستفعلن فعلن

اعلی الممالک ما یبنی علی الاسل

ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل

بر گردن او بستهٔ مهری از دل

بر سر دهمت خاک ز انصاف دمی

در گردن حق که دید دست باطل