راه خوابیده رسانید به منزل خود را

نرساندی تو گرانجان به در دل خود را

راه خوابیده رسانید به منزل خود را

نرساندی تو گرانجان به در دل خود را

تا چو گرداب توان ریشه رسانید به آب

همچو کشتی مکن آلوده ساحل خود را

نقد هستی است گرامی تر ازان ای غافل

[...]

چو جوهر بر دم شمشیر او دادم دل خود را

به یمن تیغ او آخر گشودم مشکل خود را

نه چشم زخم برقی شد نه بادِ دامن آفت

که بر باد فنا دانسته دادم حاصل خود را

برو ای ابر آب رحمتی زن خاک آدم را

[...]

ای برده دل ما و سپرده دل خود را

آتش زده با خرمن ما حاصل خود را

تو دین و دل خویش سپرده بحریفان

ما یاوه سپرده بتو دین و دل خود را

ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار

[...]