زآن به صدرِ تو متّصل بودم

که اسیرِ هوایِ دل بودم

در اصل چو مقبول ونه مهمل بودم

نه بوالعجب احوال و نه احول بودم

در فرع به صد هزار بند افتادم

آخر برسم بر آنچه اوّل بودم

من همان مستم و شوریده کز اوّل بودم

تا نبودم به تو مشغول معطّل بودم

گر بریدم ز تو بی تو به خطا معذورم

زان که موقوفِ محالاتِ مخیّل بودم

چشم اگر باز کنی باز شود از تو به تو

[...]

یاد باد آنکه گلستان پر از گل بودم

زیب دامان و کنار از گل و سنبل بودم

جلوه گر تازه گلی هر طرفی زینت باغ

من نواسنج در آن باغ چو بلبل بودم

گاه بر گوش و دلم حلقه زگیسو میکرد

[...]

راستی هم بسی کسل بودم

با غم و درد متصل بودم