بران نان کو بویاتر از مشک بود

نمک یافته ماهیی خشک بود

سایه بان آفتابش مشک بود

آب حیوان بی لبش لب خشک بود

همه خاک چین نافه مشک بود

همه خشک و تر پر زر خشک بود

نفس من اگر چه جانبخش است

جگرم غرق خون چو مشک بود

گرچه دریا به ابر آب دهد

لب دریا همیشه خشک بود