تلخ از شیرین‌لبان خوش می‌شود

خار از گلزار دلکش می‌شود

پوست از دارو بلاکش می‌شود

چون ادیم طایفی خوش می‌شود

گر چنین بر ما کمان ناز پرکش می‌شود

دل ز پهلوی من از تیر تو ترکش می‌شود

سنگ ره ما را ز فیض ناتوانی رهبر است

عینک آری چشم پیران را عصاکش می‌شود

از خرد خالص نباشد، تا جنون در پرده است

[...]

دوزخی انگشت آتش می شود

آن بهشتی نور بیغش می شود