کجا دشمنش پر مایه کسی بود

مرو را زان زمین لشکر بسی بود

قدری می صاف کهنی خواسته بودم

زانکسکه اگر راست بگویم نه کسی بود

امروز فرستاد یکی شیشه آبم

چونانکه بهر قطره او در مگسی بود

از زنگ تو گفتی ز دل او نسبی داشت

[...]

جهان را چون من و چون تو بسی بود

بوَد با ما مقیم ار با کسی بود

پدرگرچه سفر کرده بسی بود

پسر در صورت و معنی کسی بود

رفت آنکه به وصل تو مرا دسترسی بود

وین دلشده در خیل سگان تو کسی بود

آن غمزه به خون دل ما چشم سیه کرد

ور نه به کمند تو گرفتار بسی بود

آمد گل و هر مرغ هوای چمنی کرد

[...]

با آنکه درین سینه ز زخم تو بسی بود

با تیر دگر جان و دلم را هوسی بود

جان و دل و دین جمله به تاراج ببردی

آن رفت که با جان و دلم دست رسی بود

تنها نه من اندر خم زلف تو اسیرم

[...]

هنون گفتا جتا یو خوش کسی بود

به ظاهر گرچه او هم کرگسی بود