ندانی که پیش که داری نشست

بر شاه منشین و منمای دست

اگر دست او من بگیرم به دست

به نزد تو آرم به جای نشست

من از گنج وز بدره و هرچ هست

ز اسپان و مردان خسرو پرست

سکندر بیامد ز جای نشست

برین عهد بگرفت دستش به دست

جهاندار بگرفت دستش به دست

بدان گونه کو گفت پیمان ببست

چو مادرت بر تخت زرین نشست

من اندر نهادم به دست تو دست

چو خواهی که این را بدانی درست

تن خویشتن را نگه کن نخست

سکندر یکی تیز کشتی بجست

که آن را ببیند به دیده درست

وگر زو پسر زاید آنجا که هست

بباشد نباشد بر ماش دست

کم و بیش ایشان همی بازجست

همی بود تا رازها شد درست

خرد یافته مرد یزدان‌پرست

بدو در یکی چشمه گوید که هست

چنین پاسخ آورد یزدان‌پرست

کزان راه بر کره باید نشست

بران آب روشن سر و تن بشست

نگهدار جز پاک یزدان نجست

چنین داد پاسخ کزین هر دو هست

زنا و برین گونه جای نشست

چو بشنید پاسخ فروتر نشست

درو خیره شد مرد یزدان‌پرست

ز قیصر بپرسید یزدان‌پرست

به شهر تو بر کوه دارد نشست

سرافیل را دید صوری به دست

برافراخته سر ز جای نشست

ز یاجوج و ماجوج گیتی برست

زمین گشت جای خرام و نشست

کنون کامدی جان ما پیش تست

که روشن‌روان بادی و تن درست

سکندر بیامد ترنجی به دست

ز ایوان سالار چین نیم‌مست