پیری ز وجود من برون برد

آن لطف و صفا و آن ظریفی

پیری و جوانی این دو در من

این کرد بهاری آن خریفی

ظریفی کرد و بیرون از ظریفی

نشاید کرد با مستان حریفی

تو آدمی‌ای بدین شریفی

با غول چرا کنی حریفی؟

ای طربستان، چه لطیفی؟! ای سر مستان چه ظریفی؟!

ده بخوری تو بدهی یک، کی بود این شرط حریفی؟!