عشق و مقصود کافری باشد

عاشق از کام خود بری باشد

خلعت هرکه آن سری باشد

حسد ای خواجه از خری باشد

خر به سعی آدمی نخواهد شد

گرچه در پای منبری باشد

و آدمی را که تربیت نکنند

تا به صد سالگی خری باشد

مرا که چون تو پری چهره دلبری باشد

چگونه رای و تمنای دیگری باشد؟

نه در حدیقه خوبی بود چنین سروی

نه در سپهر نکویی چو تو خوری باشد

نه ممکن است نبات خطت بر آن دال است

[...]

شبهای فراقت را، آخر سحری باشد

وین ناله شبها را، روزی اثری باشد

از دیده اگر آبی خواهیم به صد گریه

آبی ندهد ما را، کان بیجگری باشد

ما بی‌خبریم از دل، ای باد گذاری کن

[...]

گرفتم آنکه بشکل تو دیگری باشد

کجا بشیوه ناز تو دلبری باشد

تو گر کنی ز شهیدان خویش روزی یاد

قیامتی شود و روز محشری باشد

بدور سرو صنوبر خرامت ای دلبر

[...]

به ره با نقش پای خویشم از غیرت سری باشد

که ترسم دوست جویان را به کویش رهبری باشد

نمی گیری به خون خلق بی پروانگاهان را

تواند بود یا رب بعد محشر محشری باشد؟

چه گویم سوز دل با چون تو غم نادیده بدمستی؟

[...]

در مرتبهٔ هستی پستی است زبردستی

افتادگی و پستی عالی گهری باشد

نبود عجب ار بر ما شد پیر مغان مشفق

با مغبچگان او را مهر پدری باشد

از دیدهٔ جسمانی گر آمده پنهانی

[...]

عشق و مقصود کافری باشد

عاشق از کام خود بری باشد

آن که را قصد مهتری باشد

در سرش باد سروری باشد