مرا جفت و برادر هر دو ویروست

همیدون مادرم شایسته شهروست

مرا رامین گرامی تر ز شهرو‌ست

مرا رامین نیازی تر ز ویرو‌ست

به باغ دلبری آزاده سروست

به دشت خرمی نازان تذروست

گرچه در دست بدخوی گروست

مار بی‌دست و پای راست روست

زین باغ، که در وی گل شادی خودروست

دلها همگی، با غم عالم یکروست

دلگیر کسی را نتوان دید در او

جز شاخ که از غنچه گره بر ابروست

به گل سنبل فروهشته که گیسوست

کشیده تیغ چشمانش که ابروست

مترجم کرده ابرو یار فایز

که بسم الله اینک مصحف روست

سرخ رنگی‌ مر علَم‌ را آبروست‌

هر ظفر یابد به‌ جنگ‌ او سرخ روست‌