آن دو بینی که نام بهروزیست

آخرش روشنی و پیروزیست

بر خدایی که رازق روزیست

بنده را زو سرور و پیروزیست

زین سخن کاصل عالم افروزیست

دان که پیروز بخت را روزیست

ایام بهار و گل و خرّم روزیست

کاندر پی آن بهار هم نوروزیست

خوش دار دل و مباش غمگین ز جهان

در دفتر عمر بین که روزی روزیست

ای کمر بسته کسب روزی را

صبح خیزی دلیل فیروزیست

بهرِ خوابِ صباح چشم مبند

زانکه این خواب مانع روزیست

ز شمع مریمت تا دل فروزی ست

تو خرما خور که ما را خار روزی ست

گر به روزست این چه خوش روزی‌ست!

ور شب‌ست این، شب دل‌افروزی‌ست!