که چون می گسارد توانگر همی

به سر بر ز گل دارد افسر همی

چه جستی ازین رقعه اندرهمی

بخواهی ربودن ز من سر همی

چون تویی در اول و آخر همی

بر دل ریشم بنه یک مرهمی

بزن برتنش نیش خنجر همی

که خنجر مر او راست کیفر همی

سخت است گرچه مرگِ پدر بر پسر همی

هان ای پسر مخور غم از این بیشتر همی

در روزگار هر پسری بی پدر شود

تنها تو نیستی که شدی بی پدر همی

اسکندرِ کبیر که می رفت از جهان

[...]

اعرابی‌ای به دجله کنار از قضای چرخ

روزی به نیستانی شد ره‌سپر همی

ناگه ز کینه‌توزی گردون گرگ‌خوی

شیری گرسنه گشت بدو حمله‌ور همی

مسکین ز هول شیر هراسان و بیمناک

[...]