همه در بحر این اندیشه غرقند

ز فکرت دایما پویان به فرقند

شنیدم بود شوخی در سمرقند

که میزد پسته او طعنه بر قند

آه از لب چون شکر خوبان سمرقند

کش نیشکر قامتشان راست ثمرقند

از لطف مزاجی که تو داری، نپسندی

از شیرهٔ جان ریخته باشند اگر قند

نبود نمک چشم تو با دیدهٔ بادام

[...]

خدا را عابد اندر جمع و فرقند

به بحر بیندگی پیوسته غرقند

زآنکه‌ در بحر فنا مستغرقند

فارغ‌ از تمییز عقل‌ فارقند

بعین آنکه در بیدای فرقند

باستیلای جمع الجمع غرقند