ای لعل لبت معدن شکر چیدن

وز چشم تو نور نامصور دیدن

مه گردانست و برک که گردانست

فرقست بسی میان هر گردیدن

سخن راست درنوردیدن

گرد تاویل دور گردیدن

ذات او از صفت بدر دیدن

کی توانی به چشم سر دیدن؟

نتوانی به چشم سر دیدن

جز سروریش و بام و در دیدن

در شب زلف تو قمر دیدن

خوش بود خاصه هر سحر دیدن

تا بکی همچو سایهٔ خانه

آفتاب از شکاف در دیدن

پرده بردار از آن رخ پر نور

[...]