به ساعد تا نهاد آن سیمبر داغ

دلی دارم ز دستش داغ بر داغ

به تن تا دیده ام کو داغها سوخت

بود صد داغ بر جانم ز هر داغ

به داغ خویش سوزد دیگران را

[...]

زلیخا داشت از دل بر جگر داغ

ز نومیدی فزودش داغ بر داغ

لیکن داغی فزون ز هر داغ

آشفت ز عشق داغ بر داغ

ای زاتش سودای تو داغم بر داغ

در شام غم از سپهر افزون تر داغ

بگذشته درون هم از برونم هر داغ

آیا به کجا نهی کنون دیگر داغ؟

اگر چه هست مرا بیتو داغ بر سر داغ

زنم ز ناخن هر لحظه حلقه بر در داغ

نشسته بر سر بالین من بدلسوزی

رفیق در شب غم چون فتیله بر سر داغ

چنان نگار شد از نیش غمزه ات مرهم

[...]

تعالی الله، چسان بودش جگر داغ

که نو می شد ز داغش داغ بر داغ

عالم همه داغست و ندارد اثر داغ

در لاله‌ستان نیست‌کسی را خبر داغ

دل قابل‌گل‌کردن اسرار جنون نیست

در زبر سیاهی است هنوزم سحر داغ

نقش پی خورشید همان ظلمت شام است

[...]

کو شعلهٔ دردی‌که به ذوق اثر داغ

خاکستر من سرمه‌ کشد در نظر داغ

افسردگی از طینت من رنگ نگیرد

چون‌کاغذ آتش زده‌ام بال و پر داغ

غمخواری ما سوخته جانان چه خیالست

[...]