آن دل که نشان نیست مرا در بر ازو

جز درد و به درد می‌زنم بر سر ازو

بازآمد و محنتی درافکنده چو دود

هرگز نبود حرام روزی تر ازو

دور استادم نه پا نه سر ازو

چون بسوزم دور اولیتر ازو

می دار به دست خود ترازو

تا ره نزند کسی تو را زو

گر شود بحر مکن لب تر ازو

ور شود کان مطلب گوهر ازو

من از او فرزند از او شوهر ازو

جسم ازو و جان ازو و سر ازو

پایه ی اسلامیان برتر ازو

احترام شرع پیغمبر ازو