چو می‌گردی بگرد خویش تنها

چرا چون من زنی مانند تنها

وصالم در دل خاکست تنها

در اینجاگه نمایم جمله تنها

جان‌ها نیست گردد و تنها

ذات حق ماند از جهان تنها

خلایق را بجا هل باش تنها

که تنها را غضب نبود به تنها

گر بدانی به جهان، آفت تنهایی را

من بر آنم که یکی روز، نمانی تنها

گرچه دردی بتر از حالت تنهایی نیست

لیک بس فتنه که با دید شود از تن ها