من آن قاصد خود فرستاده‌ام

کزان پیش کافکندی‌، افتاده‌ام

من که در پای دو کون افتاده‌ام

صور بر لب منتظر استاده‌ام

گفت اینک در سفر افتاده ام

هرچه فرمائی بجان استاده ام

رو به خاک راه او بنهاده ‌ام

خاک آن راهم به راه افتاده ‌ام

گر بگوید جان بده آرم روان

بنده فرمان منتظر استاده ‌ام

رو به خاک راه او بنهاده ام

خاک آن راهم به راه افتاده ام

گر بگوید جان بده بدهم روان

بندهٔ فرمان منتظر استاده ام

در ره امید و بیم افتاده ام

در جنابت منتظر ایستاده ام