مرا بنگر که اندر تو بدیدم

درون جان تو من ناپدیدم

خدا و مصطفا در جان بدیدم

چو مه در پیش اشیا ناپدیدم

چو سرّ آخرت ز اوّل بدیدم

اگرچه صورت کل ناپدیدم

عیان شد ذات تو تا من بدیدم

عیانت را از آن من ناپدیدم

جان سختش به پیش لب دیدم

روز عمر‌ش به تنگ شب دیدم

نیارد سروهرگز میوه من چیزی عجب دیدم

به سروقامت دلبر ز شیرین لب رطب دیدم

ندیدم در رطب نه در شکر نه درعسل هرگز

من این شیرین وشهدی که درآن لعل لب دیدم

چنین حسنی که دارد پارسی گوترک شوخ من

[...]