دریغ آن بر و کتف و بالای شاه

دریغ آن رخ مجلس آرای شاه

شه زاده رفت باغ بقا باد جای شاه

خون کرد چرخ، قصاصش بقای شاه

هرگز بود که باز ببینم لقای شاه

شکرانه در دو دیده کشم خاک پای شاه

هرگز بود که بر من سرگشته غریب

چون روی شاه خوب شود باز رای شاه

هرگز بود که باز چو بلبل نوازم

[...]

بی‌زبان و لب همان نعمای شاه

مدح شه می‌کرد و خلعتهای شاه