تا چنان کان هست ننماید ترا

دیده ودانسته چون آید ترا

لیک جد و جهد میباید ترا

تادر این گنج بگشاید ترا

جان اگر بر حلق میآید ترا

رحمتی بر خلق میناید ترا

ور ره این پرده نگشاید ترا

این همه افسانهٔ آید ترا

از چو من سنگی چه میباید ترا

زانکه هیچ از سنگ نگشاید ترا

از چو من تشنه چه میباید ترا

رو که از من آب نگشاید ترا

گر دری خواهی که بگشاید ترا

وآنچه جوئی روی بنماید ترا

کی ازین جا بوی خلد آید ترا

بو ز موضع جو اگر باید ترا

هر چه غیر دوست اندر دل همی آید ترا

جمله ناپاکست و تو پاکی نمی‌شاید ترا

ور تو ذکر او کنی هر گه که ذکر او کنی

غافلی از وی گر از خود یاد می‌آید ترا

زهر با یادش زیان نکند ولی بی یاد او

[...]

هیچ‌گه بر حال من رحمی نمی‌آید ترا

می‌کشی ما را مگر عاشق نمی‌باید ترا

می‌شود آتش ز باد افزون چه باشد گر مدام

حسن روز افزون ز آه من بیفزاید ترا

گر ز من در خاطر پاکیزه داری اضطراب

[...]

تا ز اسرار تو بنماید ترا

امتحانش از عمل باید ترا

مبادا ز ناگه رباید ترا

سبک‌جان ز تن برگراید ترا