هر بلایی که دل نماید از او

گر یکی ور هزار شاید از او

زلفی است تو را که عاشقی زاید از او

حسنی است تو را که طبع بگشاید از او

رویی است تو را که روح بفزاید از او

می دان که مرا چه آرزو آید از او

مردی یارا که بوی فقر آید از او

دانند فقیران که چها زاید از او

ولله که سماء و هرچه در کل سما است

یا بند نصیب هرچه میباید از او

پس طلبی آنچه نیاید از او

وان در بسته نگشاید از او

جبری است که اختیار می زاید از او

ور عکس کنی قضیه ی شاید از او

چه جبر و چه اختیار، مختار یکی است

لیکن هر دو اختیار می آید از او

جور کم، بوی لطف آید از او

لطف کم، محض جور زاید از او

جور کم بوی لطف آید از او

لطف کم محض جور زاید از او

جبری است که اختیار می زاید از او

ور عکس کنی قضیه ی شاید از او