ای دل همه آن بکن که رایت باشد

جایی منشین که آن نه جایت باشد

تا بتوانی رفیق درویش گزین

کاو در همه عمر خاک پایت باشد

از بخت بدت اگر شکایت باشد

یا درد دلت ازو به غایت باشد

زنهار به انتقام مشغول مشو

بد را بدی خویش کفایت باشد

روشن شود آنرا که هدایت باشد

کین دور وجود بینهایت باشد

در دایره هر نقطه که غایت گیری

شاید که همان نقطه بدایت باشد

گر سر صحبت این بی سرو پایت باشد

بر سرو چشم من دلشده جایت باشد

پای اگر بر سر من مینهی اینک سرو چشم

سرم آنجا بود ای دوست که پایت باشد

بنده چون زان تو و بنده سراخانه ی تست

[...]

بر منت ناز و ستم، گرچه به غایت باشد

حاش لله که مرا از تو شکایت باشد!

جور معشوق همه وقت نباشد ز عتاب

وقت باشد که خود از عین عنایت باشد

من نه آنم که شکایت کنم از دست کسی

[...]

گر سرم خاک شود در کف پایت باشد

ور تنم گرد بود، گرد هوایت باشد

دل من هست برای تو، برای خود نیست

جان فدا باد دلی را که برایت باشد

در دل تنگ من ار جای کنی، جایت هست

[...]

گرچه بیداد جفای تو به غایت باشد

حاش لله که مرا از تو شکایت باشد

دل تو میل وفای من سرگشته نکرد

از دل ای دوست به دل گرچه سرایت باشد

از جهان کام دل آن روز بود حاصل من

[...]

من و انکارِ شراب! این چه حکایت باشد؟

غالباً این قَدَرَم عقل و کِفایت باشد

تا به غایت رهِ میخانه نمی‌دانستم

ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز

[...]

چون شب و روز مرا از تو عنایت باشد

من و ترک غم عشق این چه حکایت باشد

چون ز سر تا بقدم لطفی و جانی و کرم

حاش لله که مرا از تو شکایت باشد

طالب وصل نیم بنده فرمان توام

[...]

اگر در دلت از کسی شکایت باشد

دردِ دل تو ازو به غایت باشد

زنهار به انتقام مشغول مشو

بد را بدی خویش کفایت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و رندی و نیاز

تا ترا خود ز میان با که عنایت باشد

زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است

عشق کاریست که موقوفِ هدایت باشد

اگر در دلت از کسی شکایت باشد

دردِ دل تو ازو به غایت باشد