ای عقل مرا کفایت از تو

جستن ز من و هدایت از تو

ای رحمت و جودِ بینهایت از تو

در هر جزوی هزار آیت از تو

گر جملهٔ آفاق، ضلالت گیرد

ممکن نبود به جز هدایت از تو

به دل فگار دارم گله بی نهایت از تو

به کدام امیدواری نکنم شکایت از تو

به هزار جان سپاری ز جفا نیامدی باز

شده ناامید دیگر دل من به غایت از تو

سر و برگ من نداری به کجا روم؟ چه سازم؟

[...]

بزبان حال دارم، گله بینهایت از تو؛

چکنم نمیتوانم که کنم شکایت از تو؟!

بکش و بسوز یارا، دل دردمند ما را؛

بسزای آنکه دارد نظر عنایت از تو

مکن این قدر شکایت ز غمش دلا، مبادا

[...]