چو عادتست که ابنای دهر در هر قرن

کرم به لاف ز عهد گذشته وا گویند

بدان گروه بباید گریست کز پی ما

حکایت کرم از روزگار ما گویند

تا ازو در زمانه وا گویند

دایمش مرد و زن دعا گویند

سخنی کز سر صفا گویند

آن نکوتر که برملا گویند

در پیش روز و شب دعا گویند

سال و مه مدحت و ثنا گویند

چه عادتست که انباء دهر هر قومی

کرم به لاف ز عهد گذشته وا گویند

بر آن گروه بباید گریست کز پس ما

حکایت کرم از روزگار ما گویند

به مقصدی که مر آن را ره خدا گویند

برو برو که از آن سو بیا بیا گویند

کسی که پای ندارد چگونه راه رود

خود اهل شرع درین داوری چه ها گویند؟

ز رمز نخل «انا الله » گوی ناآگاه

[...]