زین بحر که در سینهٔ ما پیدا گشت

از پرتو آن چشم جهان بینا گشت

آن قطره –کزین پیش دلش میگفتی

امروز به خون غرقه شد و دریا گشت

تا چشم دلم به نور حق بینا گشت

در دیدهٔ او دو کون ناپیدا گشت

گویی که دلم ز شوق این بحر عظیم

از تن به عرق برون شد و دریا گشت

چو کاهی از ضعیفی مبتلا گشت

هوای هرمزش چون کهربا گشت

در تن چون سبوی دریا گشت

بی ز تحت و ز فوق اعلا گشت

پشتم ز غم بار فراق تو دوتا گشت

امّید شب وصل توأم جمله هبا گشت

هرگز به سر کوی نگاری نرسیدم

تا مرغ دل خسته ی ما گرد هوا گشت

یکتا شدم اندر غم عشق تو نگارا

[...]

آفتاب خوشی هویدا گشت

شب نهان شد چو روز پیدا گشت

چشم ما قطره قطره آب بریخت

جو به جو شد روان و دریا گشت

در هزار آینه یکی بنمود

[...]

چراغش روشن از نور خدا گشت

و زو روشن چراغ انبیا گشت

بس مرد که از تندی خود رسوا گشت

در علم اگرچه بوعلی سینا گشت

ای عقل، مرا تند و ز منزل مگذر

ره پرخطرست، باز نتوان واگشت