زین بحر که در سینهٔ ما پیدا گشت

از پرتو آن چشم جهان بینا گشت

آن قطره –کزین پیش دلش میگفتی

امروز به خون غرقه شد و دریا گشت

تا چشم دلم به نور حق بینا گشت

در دیدهٔ او دو کون ناپیدا گشت

گویی که دلم ز شوق این بحر عظیم

از تن به عرق برون شد و دریا گشت

چو کاهی از ضعیفی مبتلا گشت

هوای هرمزش چون کهربا گشت

در تن چون سبوی دریا گشت

بی ز تحت و ز فوق اعلا گشت

پشتم ز غم بار فراق تو دوتا گشت

امّید شب وصل تواَم جمله هَبا گشت

هرگز به سر کوی نگاری نرسیدم

تا مرغ دل خستهٔ ما گرد هوا گشت

یکتا شدم اندر غم عشق تو نگارا

[...]

آفتاب خوشی هویدا گشت

شب نهان شد چو روز پیدا گشت

چشم ما قطره قطره آب بریخت

جو به جو شد روان و دریا گشت

در هزار آینه یکی بنمود

[...]

چراغش روشن از نور خدا گشت

و زو روشن چراغ انبیا گشت

بس مرد که از تندی خود رسوا گشت

در علم اگرچه بوعلی سینا گشت

ای عقل، مرا تند و ز منزل مگذر

ره پرخطرست، باز نتوان واگشت